Końcowy tydzień miesiąca listopada upłynął pod znakiem przygotowań do patronalnego święta. 25 listopada dzieci przyszły do przedszkola odświętnie ubrane, i już to zapowiadało wielkie wydarzenie. Zaraz z rana połączone grupy dzieci zebrały się w wyznaczonych salach, by wspólnie przeżyć piękną przygodę. Odwiedził nas niezwykły gość: sama Matka Katarzyna z Kłobucka, ubrana nieco inaczej niż znane dzieciom siostry. Chociaż dzieci rozpoznały w niej s. Katarzynę, ona wytrwale prezentowała powierzoną sobie rolę. Przyniosła ze sobą mapę by pokazać dzieciom miasta w których przyszło jej żyć. Opowiadała jak bryczką zaprzężoną w parę koników przyjechała z Kłobucka do Krakowa, i na taką przejażdżkę zaprosiła dzieci. Dwaj chłopcy byli konikami, a w bryczce z lejcami mieściło się kilkoro dzieci. Nasza Założycielka mówiła o swojej pracy wśród dzieci i potrzebujących oraz o koleżankach, które miały podobne jak ona pragnienia i uznały Matkę Katarzynę za swoją przełożoną. Dzieci odgadywały że w tamtych czasach uczono w szkole nie tylko czytać i pisać, ale także szyć, hodować kwiaty, owoce i jarzyny. Uczono tańca i do jednego z nich pełnego ekspresji Matka Katarzyna porwała dzieci. Inne działania naszej Patronki przedstawiły same dzieci w pantomimicznych scenkach. Zadaniem widowni było odgadnięcie, na czym jeszcze polegała praca Matki Katarzyny. Była więc pomoc chorym i biednym, umiejętność przebaczenia i zgodnej zabawy, oraz gościnność i troska o przybyszów. Po tych występach dzieci w podniosłym nastroju śpiewały piosenki o Matce Katarzynie: „Nasze Przedszkole ma swą Patronkę oraz „Kto w Kłobucku”. Zwieńczeniem spotkania było ofiarowanie grupowych laurek pod portretem Matki Katarzyny i odbiór smakołyków w postaci ciepłych lodów, które dzieci już w swoich salach zjadały. Do domu każde dziecko zabrało wykonaną przez siebie laurkę z portretem Patronki Matki Katarzyny z Kłobucka.
Wspólne świętowanie ponownie przybliżyło dzieciom naszą Matkę Założycielkę, a dla nas było radosnym doświadczeniem poszerzania kręgu osób, które zwracają o Jej wstawiennictwo w swoich potrzebach.